In de ban van de maakbaarheid

In de ban van de maakbaarheid

In het begin van de 70’er jaren kreeg ik een boekje onder ogen “Grenzen aan groei,” het kreeg een grote invloed op hoe ik naar onze maatschappij en wereld zou gaan kijken.
Toen een jaar later de Oliecrisis uitbrak en we autoloze zondagen kregen, zag ik steeds meer bevestiging van wat ik in “Grenzen aan groei” had gelezen.

Intussen begint het steeds duidelijke te worden dat onze wereld en het leven dat we gewend zijn te leven aan steeds grotere veranderingen onderhevig zijn geworden.

Laten we eerlijk zijn, dit is op z’n zachtst gezegd verontrustend toch?  
Want waar gaat dit heen?
Is het nepnieuws, zal het allemaal wel loslopen?
Gaat er wel iets verzonnen worden op de malaise waar we in terecht zijn gekomen…? Zodat we lekker op oude voet door kunnen gaan?
Of zit er toch een kern van waarheid in?

We weten het niet…

Elke oplossing die wordt bedacht creëert weer nieuwe problemen.
Er is altijd wel een groep in onze samenleving, die de dupe wordt van een wereld in stand houden die eigenlijk niet meer in stand te houden valt, met de heersende mentaliteit van groei, groei, groei.
Alle leven waar we deze planeet mee delen en planeet Aarde zelf wordt opgeofferd. Met alle gevolgen van dien…
Eindeloze groei… het is tegennatuurlijk

Code rood

We menen alles te kunnen beheersen. Het liefst hebben we controle over alles.
In de maakbare wereld wordt ons die illusie ook voorgehouden.
Als je dit doet…dan…
We maken het onszelf steeds moeilijker en we worden steeds banger en willen daardoor nog meer controle.
We worden voor alles en nog wat gewaarschuwd… code geel, oranje, rood …Zijn we er niet een beetje in doorgeschoten?

Je snap toch zelf ook wel dat met bijvoorbeeld zware storm de weg op gaan gevaarlijk kan zijn?

Zelf nadenken

Kunnen we dan helemaal niet meer zelf nadenken?
Natuurlijk wel … maar wij hebben dit geweldige talent, dat wij mensen hebben, ingeleverd voor gemak en zekerheid.
Althans de belofte van gemak en zekerheid…
Want zekerheid bestaat niet…
Niets is vanzelfsprekend…
Dit is altijd al zo geweest maar doordat we in de Ban Van De Maakbaarheid zitten zijn we dat gewoon vergeten.

Onzekerheid

Wanneer dingen niet meer zo vanzelfsprekend zijn en er zelfs zekerheden weggevallen word je ineens op jezelf teruggeworpen.
Het vervelende is dat de omstandigheden vaak als een katalysator werken op onderliggende onzekerheden die diep in ons allemaal leven.
Vroeg of laat steekt zo’n onzekerheid de kop op. ‘Krijg ik wel weer een baan, vind ik nog wel een nieuwe partner, word ik wel weer gezond, kan ik mijn hypotheek straks nog wel betalen, en hoe moet dat met het klimaat, wanneer wordt alles weer normaal?’

Onzekerheid is niet te voorkomen… het hoort bij het leven…het ‘niet weten…’
Wat wij wel in de hand hebben is hoe we met onzekerheid, tegenslag, frustratie omgaan. En dat is te leren!

De weg ergens uit, is er doorheen….

Durf je onzekerheid en onmacht eens te voelen.
Wat gebeurt er als je dat doet?
Waar voel je het? In je buik, in je keel, in je hoofd?
Neem eens de tijd om kennis te maken met je onzekerheid.
In een Inner Wisdom Journey is het leren durven voelen van je onmacht en onzekerheid een opstap naar meer innerlijke rust ervaren…

Van mijn eerste meditatie leraar in 1980 leerde ik:
de weg ergens uit, is de weg erdoorheen!
Het is één van de kernpunten geworden waar ik mensen in een Inner Wisdom Journey in begeleid.
Uiteindelijk zit de houvast en zekerheid die je zoekt in jezelf…
Een groter cadeau kan je jezelf niet geven!

Intussen hebben we met elkaar een maatschappij gecreëerd vol eenzame mensen die allemaal de schijn van een succesvol leven ophouden.
We leven in een wereld die niet meer bij te houden valt.